همان طور که در این بخش از مقالات ایمنی و آتش نشانی  در مهام مارکت می خوانید درباره آیین نامه پیشگیری و مبارزه با آتش سوزی در کارگاه ها‌(وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی )  توضیح خواهیم داد.

هدف و دامنه مشمول:

هدف از بازنگری و اصلاح آیین نامه پیشگیری و مبارزه با آتش سوزی در کارگاه ها (مصوب ۱۳۴۰/۶/۱ شورای عالی حفاظت فنی) به روز رسانی آن بمنظور پیشگیری هرچه بیشتر از حوادث و صدمات منجر به خسارات جانی و مالی و تامین ایمنی و حفاظت نیروی انسانی و منابع مادی می باشد که به استناد ماده ۸۵ قانون کار جمهوری اسلامی ایران تهیه گردیده و برای کلیه کارگاه های مشمول قانون کار لازم الاجراست.

فصل اول- تعاریفی از آتش :

آتش (حریق): عبارت از یک سری عملیات شیمیایی و اکسیداسیون سریع حرارت زای مواد قابل اشتعال ( در واکنش های گرمازا) است.

ماهیت آتش: بروز آتش نیاز به زمینه های فیزیکی و شیمیایی محل وقوع دارد. اصولا عوامل موثر در ایجاد آتش سوزی متعدد می باشد ولی برای ایجاد آتش وجود چهارعامل: اکسیژن، حرارت، موا قابل اشتعال و واکنش های زنجیره ای ( برای تداوم حریق) که به هرم آتش معروف است ضروری است و در صورت حذف حداقل یکی از آن ها ادامه حریق ممکن نیست.

طبقه بندی انواع آتش: به منظور پیشگیری و کنترل آتش سوزی، حریق ها برچسب ماهیت مواد قابل اشتعال به ۶ طبقه ذیل تقسیم بندی می شود:

آتش نوع A: به معنی آتش ناشی از سوختن مواد قابل احتراق معمولی نظیر کاغذ، چوب، پارچه و بعضی لاستیک ها و مواد پلاستیکی می باشد که پس از سوختن خاکستر به جا می گذارند.

آتش نوع B: به معنی آتش ناشی از سوختن مایعات قابل اشتعال مانند گریس، روغن، بنزین، قیر، نفت، رنگ های نفتی، حلال ها و الکل می باشد.

آتش نوع C: آتش ناشی از سوختن گاز ها و مایعات یا مخلوطی از آن هاست که به راحتی قابلیت تبدیل به گاز را دارند مانند گاز مایع و گاز شهری.

آتش نوع D: آتش ناشی از سوختن فلزات قابل احتراق نظیر منیزیم، تیتانیوم، زیرکونیوم، سدیم، لیتیوم و پتاسیم می باشد.

آتش نوع E: آتش سوزی ناشی از دستگاه های الکتریکی و الکترونیکی است.

آتش نوع F: به آتش ناشی از سوختن روغن ها و چربی های آشپزخانه ای یا آتش ناشی از دستگاه های پخت مواد غذایی اطلاق می شود.

طبقه بندی انواع مکان ها از نظر نوع خطرات حریق: مکان ها از نظر خطر آتش سوزی با توجه به قابلیت اشتعال، مقدار و نرخ حرارت آزاد شده از آن ها به ۵ طبقه زیر تقسیم بندی می شوند:

الف) مکان های کم خطر: شامل مکان های با قابلیت اشتعال و نرخ حرارت آزاد شده محدود بوده یا تراکم مواد سوختنی در آن ها کمتر از ۵۰ کیلوگرم در مترمربع باشد. مانند ساختمان های اداری، مسکونی، بیمارستان ها، مساجد و اماکن مذهبی، مهمانسرا ها و هتل ها.

ب) مکان های با خطر متوسط گروه  ۱: شامل مکان های با قابلیت اشتعال و نرخ حرارت آزاد شده متوسط بوده یا تراکم مواد سوختنی در آن ها بین ۵۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم در متر مربع یا انبارهای با ارتفاع چیدمان کمتر از ۲/۴ متر باشد. مانند انبار های معمولی، پارکینگ ها و رستوران ها.

ج) مکان های با خطر متوسط گروه  ۲: شامل مکان های با قابلیت اشتعال و نرخ حرارت آزاد شده متوسط بوده یا تراکم مواد سوختنی در آن ها بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ کیلوگرم در متر مربع یا انبارهای با ارتفاع چیدمان کمتر از ۴ متر باشد. مانند انبارهای صنعتی و تجاری، کارگاه های تولیدی و صنعتی.

د) مکان های پر خطر گروه ۱: شامل مکان های با قابلیت اشتعال و نرخ حرارت آزاد شده و سرعت گسترش بالا بوده لیکن تراکم مواد سوختنی در آن ها پایین باشد. مانند ساختمان هی حساس اداری- آموزشی، مخابراتی، امنیتی و کارگاه های کوچک موادشیمیایی و آزمایشگاه ها.

ه) مکان های پر خطر گروه ۲: شامل مکان های با قابلیت اشتعال و نرخ حرارت آزاد شده و سرعت گسترش بالا بوده یا تراکم مواد سوختنی بالاتر از ۱۰۰ کیلوگرم در متر مربع باشد. مانند پالایشگاه ها، کارگاه های مواد شیمیایی و محصولات نفتی، اتاق رنگ، کارگاه های تولید مواد انفجاری.

مطالب مشابه: