دریچه های تامین هوای تازه محصول شرکت مهام صنعت برای احتراق وسایل گازسوز با توجه به طراحی های انجام شده و نوع ساختمان ممکن است بر روی نمای ساختمان برای تامین هوای تازه تعبیه گردند. برای این منظور ملاحظاتی باید در نظر گرفته شود:

۱- ابعاد دریچه های تامین هوای تازه مهام با توجه به نوع ساختمان ( درزبند معمولی یا هوابند) و حجم فضای داخلی تعیین شود.

۲- توصیه می شود این ابعاد به صورت مربع در ابعاد ۱۵*۱۵ یا ۲۰*۲۰ سانت در نظر گرفته شود.

۳- محل آن طوری تعیین شود که به بازشوی هود آشپزخانه در زمان بهره برداری اشتباه گرفته نشود.

۴- ابعاد آن دقیق و درست انتخاب شود و از خراشیدن سنگ نمای ساختمان برای ورود هوا پرهیز گردد.

۵- در سمت داخل و خارج بازشوها از دریچه های تامین هوای تازه مطابق با مبحث ۱۷ مقررات ملی ساختمان (مهام صنعت) استفاده به عمل آید.

۶- در زیر دریچه های تامین هوای تازه مهام صنعت عبارت ” دریچه تامین هوا وسایل گازسوز به هیچ عنوان مسدود نشود” درج شود.

مساحت بازشو برای نصب وسایل گاز سوز پرمصرف در مساحتهای زیر ۶۰ متر مربع

نصب وسایل گازسوز پرمصرف درفضایی که مساحت آنها کمتر از ۶۰ متر مربع میباشد طبق اعلامیه مبحث ۱۷ مقررات ملی ساختمان ویرایش سال ۸۹ ممنوع می باشد. مگر آنکه هوای که مورد نیاز جهت احتراق گاز مصرفی این وسایل گاز سوز از طریق منافذ دائمی تامین گردد که مستقیما به هوای آزاد راه دارد. مساحت بازشو بر حسب حداکثر ظرفیت دستگاه نصب شده در فضای نصب در جدول شماره۱۷-۷-۲ به شرح زیر ارایه شده است:

روش تامین هوای مورد نیاز از بیرون که در ۱۷-۷-۵-۸- ب همان مبحث قید شده، با نصب یک دهانه مستقیم دریافت هوا از محل نصب دستگاه گاز سوز به فضای بیرون ساختمان با کانال افقی یا قائم که دهانه ورود هوا به فاصله ۳۰ سانتیمتر از سقف بوده و دهانه آن دست کم یک سانتیمتر مربع به ازای هر ۱۱۶ کیلو کالری در ساعت ظرفیت دستگاه نصب شده باشد انجام خواهد شد. در مبحث چهاردهم این قانون مقررات ملی ساختمان ویرایش سال ۹۱ و نیز استاندارد NFPA 54 عنوان شده است. برای مقایسه این بند قانونی با جدول مذکور یک جدول مقایسه ای در زیر ارائه شده است. این جدول فقط برای ساختمان درز بند معمولی با روش تامین هوای تازه از فضای بیرون صادق است.

مشاهده می شود مساحت بازشو در جدول ۱۷-۷-۲ بسیار کمتر از مقادیر تعیین شده در متن استاندارد می باشد. بنابراین تعیین مساحت بازشو در این حالت از جدول ۱۷-۷-۲ برای محاسبه تامین هوای احتراق کارایی لازم را دارا نمی باشد و اصلح است مبنای محاسبات  براساس مفاد مقررات بند ۱۷-۷-۵-۸- ب باشد.