دستورالعمل طراحی تاسیسات مکانیکی (سیستم های آتش نشانی )| قسمت ۱
در این بخش از مقالات ایمنی و آتش نشانی درمهام مارکت درباره سیستم های آتش نشانی (اسپرینکلر) توضیح خواهیم داد.
در خصوص تدوین حداقل های مورد نیاز مربوط به سیستم آتش نشانی طی برگزاری جلسات مستمر با حضور نماینده محترم سازمان آتش نشانی دستورالعمل طراحی سیستم های اطفا حریق به شرح ذیل مصوب گردید:
فهرست مطالب
الف:حفاظت ساختمان در مقابل حریق
سیستم رایزر مرطوب(Wet Riser) :
- برای کلیه ساختمان هایی که درآن بطور همزمان حداقل ۲۰ نفر حضور دارند، ساختمان های خاص، اداری آموزشی و ساختمان های مسکونی با حداقل چهار طبقه روی همکف و همچنین ساختمان های با زیر بنای بیش از ۴۰۰ مترمربع در هر طبقه اجرای سیستم مرطوب الزامی می باشد.
- حد اقل برای هر ۴۰۰ متر مربع زیر بنا در یک طبقه یک رایزر مرطوب و یک انشعاب شیلنگ قرقره تعبیه می شود و حداکثر فاصله افشا نک از دورترین نقطه ساختمان نباید از ۶ متر تجاوز نماید. چنانچه یک شیلنگ قرقره نتواند کل مساحت طبقه را پوشش دهد می بایست انشعاب شیلنگ قرقره دیگری تعبیه گردد.
- هر کدام از شیلنگ ها می بایست بطول ۱۵ متر بوده و تحمل فشار کاری حداقل ۱۰ بار را داشته باشد .
- الکترو پمپ بایستی حد اقل توانایی تحویل دبی ۲ جعبه آتش نشانی همزمان (برای هر هوز ریل ۱۰GPM ، برای هرشیلنگ برزنتی ۵۰GPM ) را داشته باشد و حد اقل فشار ۳۰psi یا ۲۰ متر ستون آب در خروجی از سر افشانک (شیلنگ قرقره) و حداقل فشار ۶۰psi یا ۴۰ متر ستون آب (شیلنگ های برزنتی) را تامین نماید.
- حجم منبع ذخیره آب آتش نشانی می بایست امکان استفاده برای مدت ۳۰ دقیقه را داشته باشد. محل استقرار منبع آب بایستی توسط مصالح مقاوم در برابر حریق محافظت گردد.
- حد اقل قطر رایزر برای ساختمان ها تا چهار طبقه سازه ای ۲ اینچ ، برای ساختمان های پنج و شش و هفت طبقه سازه ای ۲/۱ ۲ اینچ ، برای ساختمان های هشت و نه و ده طبقه سازه ای ۳ اینچ و برای ساختمان های یازده تا پانزده طبقه ۴ اینچ خواهد بود .
- سایز انشعاب جعبه آتش نشانی (شیلنگ قرقره ها) برای هوزریل ۱ اینچ وبرای شیلنگ برزنتی ۲/۱ ۱ اینچ خواهد بود و در هر انشعاب یک عدد شیر استاندارد آتش نشانی تعبیه خواهد شد.
- جهت کلیه کار بری ها به جز مسکونی برای هوزریل، هوزرک، خط خشک و خط تر از لوله سیاه بدون درز با وزن متوسط مطابق DIN2440 به همراه اتصال جوشی استاندارد استفاده شود.
- جهت کاربری های مسکونی در ساختمان های با ارتفاع کمتر از ۲۳ متر، برای هوزریل و هوزرک از لوله گالوانیزه با وزن متوسط مطابق DIN2440 یا لوله سیاه درزدار مطابق DIN2440 استفاده شود و برای خط خشک از لوله سیاه بدون درز با وزن متوسط مطابق DIN2440 به همراه اتصال جوشی استاندارد استفاده گردد.
- برای کاربری مسکونی در ساختمان های بلند مرتبه (بیش از ۲۳ مترارتفاع) برای خط تر و خشک از لوله سیاه بدون درز با وزن متوسط مطابق DIN2440 به همراه اتصالات جوشی استاندارد استفاده گردد.
سیستم رایزر خشک (Dry Riser) :
- الزامات اجرای رایزر خشک برای ساختمان ها مطابق رایزر مرطوب می باشد.
- قطر مناسب رایزر خشک برای ساختمانها تا هفت طبقه سازه ای ۲/۱ ۲ اینچ ، برای ساختمان های هشت و نه و ده طبقه سازه ای ۳ اینچ ، برای ساختمان های بالای ده طبقه سازه ای تا ۶۴ متر ارتفاع از همکف ۴ اینچ خواهد بود . و برای بیش از ۶۴ مترارتفاع رعایت استاندارد NFPA الزامیست.
- در ورودی ساختمان، لوله رایزر خشک با ۲ عدد اتصال کوپلینگ آتش نشانی به سایز ۲/۱ ۲ اینچ تجهیز خواهد شد.
- در هر طبقه انشعاب شیر برداشت آتش نشانی به سایز ۲/۱ ۱ اینچ تجهیز خواهد شد.
- مساحت تحت پوشش هر یک از انشعابات شیر برداشت در طبقات مشابه شرح رایزر مرطوب می باشد .
- در پشت بام ساختمان، لوله رایزر خشک با ۱ عدد اتصال کوپلینگ آتش نشانی به سایز ۲/۱ ۲ اینچ و ۱ عدد شیر برداشت آتش نشانی به سایز ۲/۱ ۲ اینچ تجهیز خواهد شد .
- جنس لوله های سیستم آتش نشانی خشک واتصالات جوشی آن بایستی از نوع بدون درز استفاده گردد.
آبپاش ها (اسپرینکلر)
برای ساختمان های آپارتمانی مسکونی با ارتفاع بیشتر از ۳۰ متر از تراز زمین، اجرای شبکه بارنده خودکار( اسپرینکلر ) در کل بنا الزامی است.
- اجرای شبکه بارنده خودکار( اسپرینکلر ) برای پارکینگ های با بیش از ده دستگاه خودرو الزامی می باشد.
- اجرای شبکه بارنده خودکار در کلیه طبقات منفی ساختمان هایی که دارای دو طبقه منفی ویا دارای تعداد طبقات منفی بیشتری بوده، الزامی می باشد.
- دسته بندی میزان خطر آتش سوزی ساختمان ها بر اساس مقدار مخاطره از استاندارد ۱۹۸۳-۱۳ اتحادیه NFPA ) به شرح زیر می باشد:
الف) کاربری های کم مخاطره: ( hazard light ) مکان هایی غیر صنعتی هستند که میزان و یا قابلیت اشتعال محتویات شان اندک است و هنگام آتش سوزی حرارت کمی تولید می کنند مانند: ساختمان های مسکونی ، دفاتر و ادارات ، قسمت صرف غذا در رستوران ها، تالارهای سخنرانی به جز صحنه نمایش ، موسسات آموزشی ، بیمارستان ها ، موزه ها ، مساجد ، کلوپ ها وکتابخانه های کوچک.
ب ) کاربری های با مخاطره معمولی (ordinary hazard ) مکان هایی تجاری صنعتی هستند که میزان و یا قابلیت اشتعال محتویاتشان متوسط است و هنگام آتش سوزی حرارت متوسطی تولید و بر حسب قابلیت اشتعال محتویاتشان به سه گروه تقسیم می شوند:
گروه ۱ : مکان هایی با قابلیت اشتعال کم محتویات که ارتفاع مواد اشتعال پذیر انبار شده در آنها از ۲٫۵ متر تجاوز نمی کند مانند : پارکینگ خودروها ، نانوایی ها ، کارخانجات تولیدی محصولات لبنی و نوشابه سازی و صنایع الکترونیکی و شیشه سازی ، آشپزخانه رستوران ها ، رختشوی خانه ها.
گروه ۲ : مکان هایی با قابلیت اشتعال متوسط محتویات که ارتفاع مواد اشتعال پذیر انبار شده در آنها از ۰٫۳ متر تجاوز نمی کند مانند : فروشگاه ماشین آلات ، انبارهای بزرگ کتاب ، سرد خانه ها تاسیسات شیمیایی ، آسیاب های گندم وغالت ، چاپخانه ها و انتشارات ،کارخانجات صنایع چوب و چرم تولید توتون و نساجی عصاره گیری و تقطیر سازی .
گروه ۳ : مکان هایی با قابلیت اشتعال بالای محتویات که ارتفاع مواد اشتعال پذیر انبارشده درآنها زیاد بوده و هنگام آتش سوزی حرارت زیادی تولید می کنند مانند: کارخانجات کاغذ سازی ، آسیاب های کاغذ و نیشکر ، پارکینگ تعمیر گاه های خودرو ، کارخانه تولید لاستیک اتومبیل ، انبار کاغذ ، رنگ و مواد الکلی.
برای خواندن قسمت دوم سیستم های آتش نشانی ( اسپرینکلر) کلیک کنید.
مطالب مشابه:
