در این بخش از مقالات مکانیک در مهام مارکت درباره هدف و دامنه کاربرد سیستم مدیریت هوشمند ساختمان (BMS) توضیح خواهیم داد.

هدف و دامنه کاربرد سیستم مدیریت هوشمند ساختمان

سیستم مدیریت هوشمند ساختمان شامل زیرسیستم های بسیار متعدد و متنوع می باشند که کاربر می تواند حسب تمایل و نیاز خود هر یک از آنها را مورد پیاده سازی و استفاده قرار دهد.
از مهمترین زیرسیستم های یک سامانه هوشمند مدیریت ساختمان می توان به موارد زیر اشاره نمود:
سیستم مدیریت روشنایی، سیستم مدیریت HVAC ،سیستم مدیریت و کنترل تردد و کنترل دسترسی، سیستم مدیریت هوشمند ساختمانو هوشمند سازی موتورخانه، سیستم اعلام و اطفاء حریق، سیستم نظارت صوتی و تصویری، سیستم کنترل تجهیزات ساختمان، سیستم تشخیص سرقت، سیستم تشخیص و احراز هویت، سیستم برنامه ریزی و مدیریت هشدار.
سیستم مدیریت هوشمند ساختمان را در واقع می توان یک فراسامانه دانست که هر یک از سیستم های فوق، یک زیرسیستم از این فراسامانه را تشکیل می دهند.
مهمترین اجزای این فراسامانه، زیرسیستم های مدیریت انرژی (از قبیل روشنایی، موتورخانه و HVAC) در آن می باشند که می توانند تاثیر قابل توجهی بر روی میزان مصرف انرژی در کشور داشته باشند.

اساسا آنچه در سیستم مدیریت هوشمند ساختمان نقش کلیدی را ایفا می نماید، الگوریتم ها و پروتکل های تدوین شده جهت ارتباط میان اجزا و مدیریت کامل شبکه می باشد.
این نکته که از چه عملگر یا حسگر و یا کنترلری برای پیاده سازی زیر سیستم ها استفاده می گردد، از اهمیت زیادی برخوردار نیست ولی آنچه بسیار مهم می باشد چگونگی ارتباط این اجزا با یکدیگر و الگوی مدیریت بخش های مختلف فراسامانه با یکدیگر می باشد.
عدم اشراف نسبت به بکارگیری استاندارد مناسب، می تواند مشکلاتی از قبیل عدم امکان توسعه سیستم، ناسازگاری میان زیرسیستم های مختلف پیاده سازی شده در ساختمان و یا ساختمان های مجاور، هزینه های هنگفت در پیاده سازی و یا توسعه سامانه، ایجاد رخنه امنیتی در ساختمان، کاهش راندمان و کارایی زیرسیستم های پیاده سازی شده، ایجاد تداخل با سایر سیستم های ارتباطی و مخابراتی موجود در ساختمان و یا در شهر را بوجود آورد.

هدف از تدوین این استاندارد، تعیین چارچوب ها و پروتکل های مناسب جهت پیاده سازی بخش های مختلف در سیستم های مدیریت هوشمند ساختمان می باشد بنحویکه موارد زیر را برآورده سازد:
ایجاد قابلیت توسعه در سیستم پیاده سازی شده بنحویکه بتوان در آینده سایر زیرسیستم های مربوطه را نیز براحتی و بدون بروز مشکل به سامانه اضافه نمود.
رعایت سازگاری کامل میان سیستم پیاده سازی شده برای مدیریت هوشمند ساختمان (و یا هر یک از زیرسیستم های آن) با سایر سیستم های ارتباطی،الکترونیکی و مخابراتی موجود در ساختمان، بنحویکه منجر به بروز اختالل در عملکرد و یا مواردی از این دست نگردد.

• عدم وابستگی به یک برند و یا شرکت سازنده خاص، در پیاده سازی و یا توسعه سیستم
• درنظر گرفتن مالحظات امنیتی جهت انتخاب و پیاده سازی سامانه
• ارائه روند جهانی در توسعه سیستم های مدیریت هوشمند ساختمان و هر یک از زیرسیستم های مربوطه
  با هدف سوق دادن سازندگان و تولید کنندگان داخلی به حرکت در این جهت موارد زیر به هیچ وجه جزو اهداف این سند نمی باشند:
• بررسی و اعلام نوع تجهیزات(حسگر، عملگر و کنترلر) مورد استفاده در پیاده سازی سامانه و یا هر یک از زیربخش های آن
• رد یا پذیرش سایر زیرسیستم هایی که امروزه به صورت جداگانه و مجزا با مقاصد خاص در ساختمان ها پیاده سازی می گردند.
• دامنه کاربرد این سند نیز می تواند کلیه فعالیت ها در حوزه هوشمند سازی ساختمان، هوشمند سازی موتورخانه ها، سیستم های کنترل تردد و کنترل دسترسی، سیستم های اعلام و اطفا حریق و سیستم های کنترل روشنایی را شامل گردد.

مراجع الزامی

استفاده از مراجع زیر برای این استاندارد الزامی است:
۱- DIN EN ISO 1648-5, Building automation and control systems (BACS)
2- Handbook for Home and Building Control, basic principles, 5th edition.
3- ISO/IEC 14908, Parts 1, 2, 3, and 4.
4- IEEE 802.15.4
5 -استانداردهای ملی ایران به شماره های ۱-۹۴۴۱ و ۲-۶۲۳۱۰ و ۱۷-۹۹۴۱

اصطلاحات و تعاریف

پروتکل :

مجموعه قوانین و مقرراتی که به منظور برقراری ارتباط بین اجزای شبکه و زیرسیستم ها تدوین و تعیین می گردند و بدون رعایت آن، امکان ارتباط میان اجزا در یک سامانه و یا فراسامانه وجود ندارد.

پروتکل باز :

مجموعه ای از قوانین حاکم بر یک شبکه ی ارتباطی که طی آن یک استاندارد فراگیر حاصل شده ومورد قبول طیف وسیعی از تولید کنندگان و بهره برداران قرار گرفته است و دسترسی به آن برای هر شرکت سازنده ای فراهم است، پروتکل باز نامیده می شود.

مدل OSI:

یک مدل مفهومی است که توابع داخلی یک سیستم ارتباطی را با تقسیم بندی آن به لایه های انتزاعی، مشخص و استاندارد می کند. این مدل استاندارد دارای هفت لایه می باشد که هر یک از آن ها وظیفه ی انجام یکی از بخش های برقراری ارتباط را در شبکه برعهده دارند.
لایه فیزیکی ، لایه پیوند داده ، لایه شبکه ، لایه انتقال ، لایه نشست ، لایه ارائه ، لایه کاربرد

مطالب مشابه: